Hayal kuramadığım zamanlar oluyor bazen. Yorgunluktan olsa gerek. Öyle ki; güzel şeyler düşüneyim isterken kafamdan abuk şeyler geçerken buluyorum kendimi. Hani öyle dişe dokunur şeyler de değil düşündüklerim; eften püften, gelir geçer, gündelik şeyler. Kaybolmuş gibi hissediyor insan böyle zamanlarda. Belki de ben öyle hissediyorumdur, bilmiyorum. Bir şekilde kurtulmalı bu düşünceler bulutundan...
Müzik dinliyeyim diyorum, bir de bakıyorum müzik kendi kendini dinler olmuş. Şarkılar çalıyor ama akıl başka yerlerde. Ne yapsam ne etsem derken, hadi biraz eşlik edeyim diyorum. Sezen Aksu söylüyor, ben mırıldanıyorum...
“Gel uçurtma bayramları var
Haydi sevin de gel
Ölümsüz özgür çocukluğuna
Yeniden yol ver
Haydi koş haydi gel
Bir avuç sevinç al annenden
Bana da biraz ver
Öylesine öylesine yalnızız ki...”
Sanki çocukluğuma dönsem daha kolay hayal kuracağım, daha gerçekçi olacak hepsi, daha inanası. Bir uçurtma kadar hür olacak hayallerim de. İnanacağım belki de. Koşup anneme anlatacağım, hevesle soluk soluğa. Elleriyle saçımı okşayacak, gülümserken yüzüme. Aklından neler geçiyor olacak, ben bilmeyeceğim. Belki o da benle hayaller kuracak, çocuk zamanımdan bir parçaya ortak olacak. Hayallerime inandığını düşünüp, sevineceğim gözlerine bakarken. Ve sarılıp öpeceğim pamuk yanaklarından. Evimiz gibi kokan saçlarını koklayacağım usulca. Sonra...
Sonra şarkı bitiyor yine. Dönüyorum dünyaya. Annesinden bir avuç sevinç almış çocuğun coşkusunu duyuyorum içimde. Gözlerim nemlenmiş... Burnuma kokusu geliyor inceden. Yine kanatlarına sığınıyorum biraz ürkek... Öylesine yalnız değilim, değiliz, biliyorum...
Müzik dinliyeyim diyorum, bir de bakıyorum müzik kendi kendini dinler olmuş. Şarkılar çalıyor ama akıl başka yerlerde. Ne yapsam ne etsem derken, hadi biraz eşlik edeyim diyorum. Sezen Aksu söylüyor, ben mırıldanıyorum...
“Gel uçurtma bayramları var
Haydi sevin de gel
Ölümsüz özgür çocukluğuna
Yeniden yol ver
Haydi koş haydi gel
Bir avuç sevinç al annenden
Bana da biraz ver
Öylesine öylesine yalnızız ki...”
Sanki çocukluğuma dönsem daha kolay hayal kuracağım, daha gerçekçi olacak hepsi, daha inanası. Bir uçurtma kadar hür olacak hayallerim de. İnanacağım belki de. Koşup anneme anlatacağım, hevesle soluk soluğa. Elleriyle saçımı okşayacak, gülümserken yüzüme. Aklından neler geçiyor olacak, ben bilmeyeceğim. Belki o da benle hayaller kuracak, çocuk zamanımdan bir parçaya ortak olacak. Hayallerime inandığını düşünüp, sevineceğim gözlerine bakarken. Ve sarılıp öpeceğim pamuk yanaklarından. Evimiz gibi kokan saçlarını koklayacağım usulca. Sonra...
Sonra şarkı bitiyor yine. Dönüyorum dünyaya. Annesinden bir avuç sevinç almış çocuğun coşkusunu duyuyorum içimde. Gözlerim nemlenmiş... Burnuma kokusu geliyor inceden. Yine kanatlarına sığınıyorum biraz ürkek... Öylesine yalnız değilim, değiliz, biliyorum...
Ben yorumumu Facebook'ta yaptım ama burada da adım geçsin. Sen yaz ben yorum yaparım demiştim, ismim görünsün burada da :)
YanıtlaSilBu askerlik öncesindeki son 8 günümde benim de biraz uzanıp hayallere dalmam gerekli belki. Ama senin de yaşadığın gibi ne zaman bir hayale dalacak olsam abuk subuk şeylere gidiyor aklım. Bir süre daha hayal aleminden uzakta durmam gerekli gibi.